حکایتی از غم

تا که پرسیدم ز قلبم عشق چیست                                                         در جوابم این چنین گفت و گریست

لیلی و مجنون فقط افسانه اند                                                               عشق در دست حسین ابن علیست

 

یه مداحی داشتم گوش می دادم از ریاآقای محمد حسین پویانفر می گفت الان نزدیکه 1 سال و نیمه حرم نیامدیم خودت دعوتم کن بیام که حرم می خوام...

یا حسین ع این رو می خواستم بهت بگم باشه اصلا من بدتریین آدمی ک توی دنیا وجود داره اما به نظرت چه حسی می تونم داشته باشم ببینم دوستام و دور و بری هام حرم رفتن بعد من هر سال مشتاق تر میشم برای اربعین و هر سال نا امید تر و دل سرد تر .. مگه من و امثال من گناه نداریم... برای ی مشهد رفتن چقدر التماس کردم... یا حسین ع نذاز حسرت بمونه تو دلم.. نزار بمیرم و دیدنت نیام...

منم حرم می خوام چقدر شی ها رو با بغض بگذرونم سر اینکه نیامدم دیدنت ... چ بغضی در دل دارم وقتی می بینم دوستام از حرم عکس دارن...

باشه اصلا این جمله قبول ک (( بیچاره اونی ک حرم نرفته بیچاره تر اونی ک حرم رفته))

ولی ما دل نداریم؟ باید با بغض سر کنیم؟

 باید با گریه های یواشکی شب رو صبخ کنیم؟

باید عکس و فیلم های حرم رو ببینیم و بگیم باشه دلی میایییم؟؟؟؟

من دلی می خوام چی کار....

 

آقا میگن اگه بطلبی حله! الان ک کروناس و من نا امیدم می دونی چرا! نه واکسن زدم نه پاسپورت دارم ن ویزا دارم ن هیچییییییییییییییییی

 

آقا دلم خیلی گرفته هر شب دارم گریه می کنم حرم رفتن هم شده آرزو!!! این دلتنگی مرا می کشد...

 

باشه حداقل اگه امسال هم مراب آرزویم نمی رسانی حداقل مریض ها رو شفا بده و کمک کن جوون هایی که کار ندارن .. کار پیدا کنن.. خونه بخرن  و بتونن برن سر خونه زندگی شون.. 

دل ما هم ک فعلا مهم نیست...:)))

 

سلام آقا ک الان رو به رو تونم ... من ایستادم زیارت نامه می خونم... حسین جانم حسین جانم حسین جانم....

پ.ن : دلتنگی ک بماند ولی حداقل دعام به جاش برآورده شه:) کمی از درد جامعه کم ببشه:))